ความหมายของคำว่า ' ปริภาษ, ปริภาษณ์ '

ความหมายของคำว่า ' ปริภาษ, ปริภาษณ์ '
ปริภาษ, ปริภาษณ์ หมายถึง [ปะริพาด] ก. บริภาษ. (ส.; ป. ปริภาส).

ปริภุญช์
[ปะริพุน] ก. กิน. (ป., ส.).
ปริภูมิ
[ปะริพูม] (คณิต) น. เซตที่มีโครงสร้างบางอย่าง อาจเป็นโครงสร้างแบบเรขาคณิตหรือโครงสร้างแบบอื่นก็ได้. (อ. space).
ปริโภค
[ปะริโพก] ก. บริโภค. (ป.).
ปริ่ม
[ปฺริ่ม] ว. เสมอขอบ, เสมอพื้น, (ในลักษณะอย่างนํ้าที่ขึ้นเสมอขอบตลิ่งหรือดอกบัวที่โผล่ขึ้นเสมอพื้นนํ้าเป็นต้น); อาการที่มีความยินดีปลื้มใจ เช่น ปริ่มใจ ปริ่มยิ้ม ปริ่มเปรม.
ปริมณฑล
[ปะริมนทน] น. วงรอบ; ความเรียบร้อย เช่น นุ่งห่มให้เป็นปริมณฑล.(ป.).
ปริมัท
[ปะริมัด] ก. นวด, บีบ, ขยํา. (ป.; ส. ปริมรฺทน, ปริมรฺท).
ปริมาณ
[ปะริมาน] น. กําหนดความมากน้อยของจํานวน.